Значение слова ХИЛЛЬ в Энциклопедии Брокгауза и Ефрона

ХИЛЛЬ

(Карл Иоганн Даниельсон Hill, 1793?1875) ? шведский математик. Получив степень доктора философии, сделался с 1827 г. профессором физики в Стокгольмском технологическом институте, а с 1830 г. профессором математики в Университете в Лунде. Обширная учено-литературная деятельность X. началась в 1822 г. с появления в свет его статьи "Vers uche uber Magnetisirung durch Reibungs-Electrizita t" (Schweigger's "Journal fur Chemie und Physik", XXXIV, 1822). С 1827 г. печатал в журнале Крелля и других очень много работ, часть которых названа ниже: "Casum irreducibilem solvendi conatus" (II, 1827 и V III, 1831); "Ueber d. Integration logarithmisch-rationaler Differentiale" (III, 1828); " De approximata seriei, juxia data funcuonis derivata dispositae, summatione" (V, 1830); "Theoremata demonsiranda et problemata resolvenda" (VII, 1831 и IX, 1832); "Exempium usus functionum iteratarum in theoria functionum integraliter transcendentium" (XI, 1834); "Analysis aequationum aliquot, functiones duplicis argumenti determinantium" (там же); "De factoribus numerorum compositorum dignoscendis" (там же); "Theorema analyticum" (XVI, 1837); "Formule generale d'inte gration indefinie" (XVIII, 1838); "Fragmenta theoriae aequationum lineariter differentialium" (XXV, 1843); "De radicibus rationalibus aequationis Riccatianae etc." (там же); "Fonctions enti è res а diviseurs bi nômes" (LXX, 1869); "Indices a module compose et une table d'une nouvelle espè ce d. logarithmes" (там же); "En del egenskaper af summator. funct." ("Forhandlinger ved de skandinaviske naturforskeres M oder", VIII, I860); "Om en akers medelafsiånd från hemmet" (Stockholm, "Akad. Handl", 1849); "Om qvadraiur" (Stockholm, "Vetenskapsakad. Ofversigt", XHL 1856); "Om Bernoullis se rie" (там же, XIV, 1857); "Hogre eqvationers construct." (там же, XIX, 1862); "Forme des racines num eriquement determinees" (Upsala, "N ova Acta", II, 1856); "Afhandl. om tals visare til sammansatta, delare (indices а module compos e)" ("Acta Universitatis", Luud, 1, 1864); "De proprietatibus seriei harmonic, cum quadam hujus tabula" (там же, III, 1866); "De functionibus rationaliter logarithmicis integrandis et speciatim de derivatis lammatum" (там, же, IV, 1867); "Forme g en. de developpement etintegrat. de fin." (там же, VI, 1869). В виде отдельных изданий вышли следующие его сочинения: "Speeimen exercitii analytici, functionem integralem secundum amplitudinem, tum secundum modulum comparandi modum exhibentis" (Лунд, 1830); "Introductio in elementorum functionum ellipticarum theoriam" (там же, 1835); "Regulae derivandi et differentiandi gen e rales" (там же. 1841); "Matheseos universalis formulae fundamentales" (там же, 1841); "Om Quadrattabellernas bruk till imagin a r rotutdragning" (там же, 1853);"Оm Quadrattabellernas bruk till numeriska Equationers l o sning" (там же, 1853 и 1854); "Оm numeriska Equationers l osning genom couverge nta operationer" (там же, 1?53); "Introductio in elementarem functionem ellipticarum theoriam" (там же, 1853 и 1854); "Matheseos fundamenta nova analytica" (Лунд, и П., I860 и 1868). Истории математики он, наряду с глубоким изучением творений Диофанта, посвятил следующие свои сочинения: "Conatuum theoriam linearum parallelarum stabiliendi praecipuorum brevis recensio" (Лунд, 1835?50); "Nagra historisk-matematiska anm arkningar" ("Forhandlinger ved de skandinaviske naturforskeres Moder", V, 1847); "Bidrag till binomial-theoremets historia" (Promotionsprogramm, Lundae, 1850); "Några ord om Erland Sam. Brings reduktion af 5: te gradens eqvation" ("Vetenskapsakad. o fversigt", Стокгольм, XVIII, 1861).

В. В. Бобынин.

Брокгауз и Ефрон. Энциклопедия Брокгауза и Ефрона.